Op weg naar Zuid Frankrijk

Of het nou aan een stad bezoeken ligt of aan die bijzondere stad Valencia maar er waren gisteren weer zoveel indrukken binnengekomen dat ik doodmoe in slaap  ben gevallen om 22.00 uur. Om 01.00 uur was ik echter weer wakker met een enorm vol hoofd vol gedachten, emoties en indrukken. Uiteindelijk viel ik ergens rond 4.00 uur weer in slaap en schrok wakker toen de wekker om 07.00 uur afging. Ik wilde vertrekken en had een een reis van 650 km voor de boeg naar Zuid Frankrijk.

Wim en Marjolein zijn al vrienden sinds Wim (apotheker, toen nog met een eigen apotheek) een reisapotheek samenstelde voor Rein die in 1997 zijn eerste expeditie naar Nepal had. Een aantal jaren later hebben zij een huis, op een bijzondere plek in Catharen land vlak bij Carcassonne gevonden wat sindsdien hun 2e huis is. Eigenlijk horen ze ondertussen allebei  hier zó thuis dat, ook al hebben ze nog een huis in Nederland (Wim werkt daar nog steeds 4 dagen per week), dit huis in Monlaur meer hun thuis is dan het huis in Nederland.

Al heel wat jaren vlieg ik elk jaar een week naar deze plek en logeer ik bij hun. Er is hier rust, een eindeloze tuin met altijd werk en een heerlijke wandelomgeving. Behalve dat het heerlijk is een paar dagen bij Wim en Marjolein te zijn is het voor mij ultieme ontspanning in die omgeving en voel ik me er altijd erg thuis.

Het vertrek uit Valencia was rustig op zaterdag ochtend. Ik was om 08.00 uur al startklaar toen bleek de receptie pas vanaf 09.00 uur bemand te zijn en ik dus nog een uur moest wachten. Het kwam eigenlijk goed uit want al dagen had ik als ik naar mijn autobanden keek het idee dat er wat weinig spanning op stond. Nadat er nogal een vracht aan inrichting in was gebouwd ben ik vergeten de bandenspanning aan te passen en het was goed dat ik nu eindelijk de tijd had om dat eens even te doen. Google maps vond een BP garage 2,5 km verderop. Daar was er lucht voor mijn banden en een auto wasstraat voor alle bagger die ik verzameld had in een maand reizen maar vooral op de weg naar de camping van Huub in Penella vlak bij Valencia. De bandenspanning moest 350bar zijn en bleek bij mijn banden te varieren van 250 tot 300 dus het was goed om ze alle vier op spanning te brengen. Ook heerlijk was het om met hogedruk die auto eens af te spuiten en de ramen te poetsen. Echt schoon wordt die auto pas met een borstel, een  hoop sop en was maar dat komt thuis wel weer, hij zag er in ieder geval weer toonbaar uit.

Terug op de camping kon ik snel afrekenen (€14,- per nacht, niet echt veel!) en kon ik vertrekken. 

Van Valencia tot de grens met Frankrijk lopen parallel aan elkaar een, i.v.m. het toerisme, drukke goede vierbaansweg de A7 en een tolweg, de AP7,  die vaak minder druk is en driebaansweg. Mijn vriendelijke reisleidster vond de tolweg de beste optie ( bleek wel in totaal €42,- te kosten voor zo'n 500 km!).en omdat ik snel wilde rijden en ik de rust wilde om  niet na te hoeven denken hoe ik moest rijden  heb ik me tot in Frankrijk voorbij Perpignan door haar  laten navigeren. De AP7, een mooie weg langs de Costa Brava waar af en toe de azuurblauwe Middellandse zee te zien was en verder eindeloos veel citrusbomen!  Over de de AP7 naar Frankrijk over de A9 richting Narbonne en dan de afslag naar de A61 richting Carcassonne. Vanaf daar heb ik op mijn telefoon Google Maps laten navigeren en ging ik bij Lezignan van de snelweg af de prachtige route door de heuvels, dorpen, wijngaarden en ook nog de prachtige Gorge de Congoust een hele mooie weg door een kloof, waar ik steeds meer op bekend terrein kwam. 

Het was echt bijzonder om  dit jaar het bezoek aan hun niet per vliegtuig te doen maar er in mijn eigen naar toe te rijden en bij hun het erf op te rijden met het gevoel 'thuis'! te komen.

het uitzicht vanaf het terras aan de voorkant. 'de Pijnboom'

de achterkant van het huis met het uitzicht op de weg

de blauwe regen bloeit!!

Ik sta hier best!  Prima camping: aan het stroom, op de parkeerplaats van  hun gite waar ik een eigen douche, toilet en wasmachine heb maar ik slaap dit keer in mijn eigen auto-bed-kamertje.

reisblog schrijvend in de woonkamer

uitzicht door het raam in de woonkamer

Wim is er nog 2 dagen want die vliegt maandag weer terug naar Nederland om te werken. Gezellig om nu even met z'n 3en te zijn en daarna fijn voor Marjolein als ik nog even blijf zodat ze niet een week alleen is. Ik blijf graag nog even!! 

Marjolein leest bij de kachel