Aankomst bij la Marsia op paaszondag

Het was ruim 500 km rijden van Granada naar mijn volgende SVR camping vlak bij Valencia. Zonde van het zwaar bewolkte regenachtige en stormachtige weer want het was een prachtige rit door de Sierra Nevada op een supersnelweg (ongelofelijk dat dat geen tolweg was!) over een pas op 1350 meter. Soms zolang  stijl naar boven of beneden dat de cruise controle het niet trok! Na zo'n 350 km  ben ik in mijn pauze tijdens de reis mijn Granada verhaal gaan schrijven in een wegrestaurant. Het kostte me 2 'cafe americano' ( zulke goeie koffie voor €1,40!) En een broodje  vers van de bout gesneden 'Jambon' met een glas 'Jugo de naranja' en luchtte me op die enorme ' Granada ervaring' enigszins genoteerd te hebben. Geloof me als ik zeg dat het maar een stukje is van de beelden en indrukken die bij me binnen zijn gekomen die dag!

Buiten gekomen was het gestopt met zachtjes regenen en zette ik mijn google map navigatie aan voor het laatste stuk naar de camping. Mijn vriendelijke reisleidster is vaak het spoor bijster als het adres van zo'n SVR camping erg afgelegen ligt maar dat was tot nu toe helemaal geen probleem.  Via de camping sites zoals campercontact, asci campings en van de SVR=stichting vrije recreatie krijg je  veel informatie over de campings en ook contact gegevens. Vaak is het adres ook niet veel meer dan GPS coördinaten en daar kan ik niet mee uit de voeten. Tot nu toe was ik op die sites via ' navigeer naar deze locatie' via google maps op elke adres aangekomen en dat wilde ik dus ook die dag.

Ik had de SVR camping die het dichts bij Valencia lag zaterdagavond al een mail gestuurd. Loes van de Chella camping had teruggemaild dat er plek was maar dat het weer hopeloos slecht was. Slecht was het weer ook in Malaga al en in Granada, dacht ik dus mij maakte dat niet uit. Ik wilde naar het Noorden om over een week ongeveer weer bij Marjolein in Zuid Frankrijk aan te komen en zo'n 1400 km wil ik niet in een keer rijden.

In de stromende regen reed ik bij Cocentaina de snelweg af en kwam, nogal abrupt op een wel zeer secundaire weg uit. Heel liefelijk op het asfalt en later beton van krap 1 rijstrook slingerde er een weg zo'n 4 km omhoog langs erg veel olijfboomgaarden. Weer dacht ik ' wat jammer dat het zo bewolkt, nevelachtig en regenachtig is'  ( het stroomde werkelijk van de regen!) want bij mooi weer zou het er vast betoverend hebben uitgezien deze natuur.

Mijn navigatie was goed te volgen maar toch twijfelde ik op een goed moment of ik wel goed reed want het asfalt hield op en er volgde een zand/grind weg met een spoor dat vol plassen stond en hier en daar wat glibberig was. Allemaal nog steeds geen probleem tot het erg bochtig en smal langs nogal grote dieptes ging en ook nog af en toe flink stijl even omlaag en dan weer omhoog..... en daar werd het dus echt spannend. Met te weinig vaart om de bocht en dan meteen omhoog te gaan had ik te weinig grip op de glibberige weg om boven te komen. Ik kon wel met de rem voorkomen dat ik meteen weer achteruit de diepte in gleed en moest ik even weer ademhalen voor ik kon bedenken wat ik zou doen. Omkeren ging niet, daar was het spoor te smal voor, dus ik moest verder. Heel voorzichtig langzaam achteruit rijdend en de bocht makend kwam ik weer in positie om opnieuw, maar dan met meer gas en niet op het glibberige spoor maar op de midden berm en het rulle grind aan de bergkant van het pad de hobbel te nemen. Het lukte en voelde als een overwinning maar ik dacht wel 'wat komt er nog meer?'.  Volgens mijn navigatie was ik er haast, het werd wat vlakker en ik zag een grote boomgaard en een huis verderop. Afgeslagen om de laatste bocht rechts ( volgens mijn navigatie) kwam ik op een echt zandpad naar het huis. Hier glibberde de het meteen zo dat ik vast kwam te zitten, niet meer voor of achteruit kwam zo'n 4 meter voorbij de bocht.

Ik moest gaan lopen in de stromende regen dus had een regenjas en mijn laarzen nodig. Ik kan net tussen mijn voorstoelen naar mijn achterafdeling. Een heel gewurm want daar staat een fiets, een klapstoel en tassen in het midden pad en moest mijn laarzen achter een klep vandaag zien te krijgen. Jas aan, laarzen aan ( ze waren net weer schoon en droog na het natte avontuur op camping Pelinos in Midden Portugal) en baggerend op weg naar het huis dat gelukkig  niet verder dan 40 meter bij me vandaan was.

Aangeklopt op een deur aan een uitgestorven erf was er meteen een hoop geblaf en een Nederlandse mannenstem die reageerde op mijn 'Ola, ik zoek de camping!' .

Ze waren stom verbaasd. Ze bleken   Elize en Huub te heten, wonen er met 4 kleine hondjes binnen en nog wat grotere honden in de schuur ( overblijfselen van de honden opvang die Elize hier in Spanje al enige tijd runde) een schaap en 2 geiten en een kitten die ik nog niet gezien heb omdat ze nog maar 10 weken is en ze nog  moet wennen aan het honden geweld in huis.

Ze zijn bezig aan de laatste voorbereidingen om van hun terrein een camping te maken en wilden eigenlijk 1 mei open gaan. Ze hadden zelf hun paasbrunch afgezegd omdat de weg zo nat en slecht was dat ze het niet wilde riskeren in de problemen te komen en waren dus stomverbaasd dat ik het tot helemaal boven had gered en pas vlak bij het huis was gestrand.

Het eerste wat ik vroeg was' wie is dan Loes?? want die had ik gemaild dat ik zou komen en ik kwam er dus toen pas achter dat ik de verkeerde camping had aangeklikt om naar toe te navigeren ( wel vlakbij camping Chella dus maar met een kleine ' slip of de finger' net niet de goede!). 

Een meer bijzondere paaszondag dan deze heb ik nog niet meegemaakt en Elize en Huub waarschijnlijk ook niet. Huub heeft met zijn tractortje ( zonder dak dus met zijn paraplu in de hand) mijn auto losgetrokken

En ik sta nu vlak voor het a.s. zwembad op hun terrein, hoog wel maar droog nog lang niet want het zal zeker nog een dag blijven regenen en daarna nog wel 1 of 2 dagen duren voor de weg weer een beetje begaanbaar is en ik weer door kan met mijn reis.

De rust die ik nodig had wordt me zo opgelegd! Maar een mooiere plaats had ik mij niet kunnen bedenken; het is hier alleen maar stilte, natuur, 'the middle of nowhere" en een heleboel regen.

Gelukkig tref ik hier dan ook maar weer hele gastvrije, lieve mensen! De paaszondag hebben we gevierd met een heerlijk spagetti diner met rode wijn in aangenaam gezelschap en aanwezigheid van vier schatjes van hondjes waarvan ik er zo 1 of 2 zou willen meenemen. Ik heb heerlijk geslapen ondanks de kletterende regen, het onweer en de storm en het was vrijwel droog toen ik wakker werd. Na een rondje lopen over het erf om eens te kijken waar ik terecht was gekomen werd uitgenodigd voor een gezellig ontbijt bij de houtkachel.

Het was na het ontbijt droog dus ben  toch maar even het terrein gaan bekijken en wat is het hier mooi.

Het wordt een heerlijke camping in een prachtige omgeving, wat zal je hier heerlijk kunnen wandelen!! De korte ronde vandaag was genoeg in al die nattigheid. Mijn laarsen waren er zo zwaar door geworden dat ik er haast niet meer mee kon lopen. Het is dan ook wel duidelijk dat als je er al haast niet kunt lopen dat je hier zeker ook nog maar even niet moet gaan rijden.

Ben benieuwd hoe en wanneer ik weer van deze berg afkom.......